MEVSİM KIRIĞI/ GEL/ME

Ruhuma saplanan gecenin

teninden yazıyorum.

Gün sızladıkça,

ellerimin çizgileri

kesik ellerinden nasıl da

menevişleniyor.

Bulutlar iç çeksin

bir kez daha.

Azar azar ve zamanla

toplayacağım

seni kendimden.

Ne olur, beni

          sev/me.

Karanlığıma uluyan ay şahit

içimdeki ninnilere.

Uyan!

Bir şafağın ertesine.

Sokaklar doğumda

ve içimde ölüyor akşamlar.

Telaşlı yağmurlar gibi

koştukça düşüyorum.

Ayaklanırsa

sarhoş sokaklar,

adımı

          duy/ma.

Ben birkaç bahar büyürken,

düşlerim yaşlı çehresini

soluyor zamanın.

Korkar oldum,

          gör/me.

Rüzgâr öpüşlü ayazında,

çiğ tanelerinin

savruluyor ömrüm.

          Git/me.

Geçmişin sınanmış bıçağı

kaderimin çizgisinde kör.

Ve bir cümlenin umuduna

seni asmaktan yorgunum.

Tarihsiz bir beklentinin

avuçları sinem,

sersem ayağına,

hüzzam makamıyla

sırtlanıp sokakları.

          Dön/me.

Ay gökte yalnız,

Kasım… Sonbahar biliyorum;

baharların da baharı.

Aşk,

          Gel/me.

RESUL BAYRAKTAR