Örgüsüz Kış

hiç
değil
az biraz
piç bir cümleyiz
prematüre tanrıların,
sütü, memesi kesik isyanların
nüshası, kimliği olmayan sürrealitik lügatında


an,
anlam
yitirdikçe
hücresel kavramını
küreselleştikçe yanılgılar
karanlıkla harf harf sevişir dilimizdeki pervasızlık


çok
oldu
bilirim çok
demini salmayalı,
nemini boyamayalı geceye
dört mevsim üşümek oldu her şiir
eksildiğimiz baharlar kadar örgüsüz kışız, kış aslında...