Yıkık

Yaz ile kış ile ömrüm sürgünde

Tarih çok suratsız tüm gerçeklere perde

Hangi gün attı ise beni olmuşlarla derde

Bir yıkar bin inşaa eder gibiyim gönlümü

Sevgi köprüsü puslu geçemem nerde,

Pişmanlık okyanusum meydanda her seferinde

Yanlızlığım adam eder beni yirmi yıldır böyle

Bir görünür bir kaybolurum yıkıp geçer ömrümü

Uzaklar uzak olsun gelmez murat yakından

Dokudular hırkamı kimsesizlik bağcığından

Ayaklarımı atsam dışarı taşar keyifsizliğim

Keyfe keder bir gün için beklerim ben ölümü