Zaman Kırıkları

"Gidenlere Üzülme Birgün Sende Gideceksin"

İçim de asırlık çınarlar devrildi

Sabah mı akşam mı meçhul bir gece miydi

Koptu dallar tek tek vucüdumdan

Düştüler kara topraklara elem karıştı

Bu garip çınarlar gibi ömrüm

Ölümlerle yarıştı .

Direniyorum bütün hayaletlerin gazabına

Yüzüme gülen bir solukluk varlıklar

Nerde ne zaman o soğuk el gelecek

Kimler kuyumu kazacak bir çorak ovada

Çiçekleri kokmaz olsun baharların

Bir soğuk mezartaşı bir yamalı kefen 

Bana yeter

Getirsede Firdevs cennetlerini mizanda

Olmasın duaları cansuyu insanların .

Düşünürüm gecenin sabaha garezi nedir

Bir tabut misali örter gündüzü karanlık

Deniz midir asi olan bulutlara

Ağlayan bulutlar mıdır kavuşamayan sulara

Yoklukmudur mersiyeler yazan varlığa

İçimize nakışlandı mı acılar yaratılan

Ölümmüdür hayatına veda eden

Bütün deniz fenerleri vedaları haykırır derler

Dönüşü yok gidişlerin ne çare

Yinede severler yinede severler .

Sende içseydin acıları yudum yudum

Suçun elemiyle yanardın raskolnikov misali

Bütün aşkları haykırırdın dizelerinde

Aragorn kalemiyle bezenerek

Herbir şiirinde aşkı anlatırdın fakat

Mutlu aşk yoktur der dururdun

Haydi mutlu çocukları mesut anneler büyütsün

Yıkılmasın fidanları ormanların

Devrilmesin çınarlar.

Ey aydınlık gündüzüm !

Ürkme karanlıklardan

Denizler gidenleri getirmesede

Şu sessiz yollar getirecek sevin !

Dünyan sana zindan olsun ne çıkar

Altın sütunlardan haşmetli , heybetli

Sarayları senindir göklerin .

A.Tüfekçi