Zamanımı Sokan Akrep

Her gece yatağımı ısıtan karabasanlardan mı

Kabuslarımda etimi itinayla didikleyen kuzgunumdan mı vazgeçecektim

Güldürmeyin beni

Hiç ama hiç kimseler

Hatta ve hatta kendim dahi

Beni onlar kadar düşünmedi yaşarken

Bir kazaya kurban gitmiş gibi gözüksem de ilk bakışta

Vaktimin zamanı dolunca

Suya yenik düştü akrep

Hayatta kalma çabasıydı beni ahir ömrümden geçiren

Ama

Nasıl kızabilirdim ki ona

Benim değerim onun önünde yaratılmamıştı zaten

Adettendir diye

Düşündüm bin ömürlük gibi gelen o bir saniyelik zamanda

Ne kula eksik kalmış bir teşekkür bıraktım arkamda

Ne de üzerinden geçilmemiş bir dua

Her şeyim tastamam diyecek olsam da inanmayın

Daha fazlasını arzulamak için gelmiştim dünyaya

Elbet eksik kalanlarım var diye söylenecekti dilim

Hatta arsızlığım hırsızlığıma çanak tutacak

Avucuma iki gümüş para sokuşturmak isteyecektim birden

Ama neye yarayacaktı ki tüm bu endişeler

O endişeler bile

İnanmayı dahi düşünmediğim başka diyarların masallarından çalıntıydılar

Ama olsundu

Yapmadan gitmemek lazımdı usulen

Bir rivayet geldi sonra aklıma

Soracaklar sana derdi büyükler

Eee neler yaptın anlat bakalım diye hayatta

Ben de çok övünülecek bir şeymiş gibi anlatırım dedim

Artılarıma inat eksiler yarattım

Kim demiş yaratmak bir tek tanrıya mahsus

İçine etmediğimiz hiçbir şey yokken şu dünyada

Böyle bir gücü nasıl görmezden gelecektim

Yarattım

Yarattım doymadım

Ne varsa iyiye dair olan

Olmayanları topraktan uyandırıp üzerlerine saldım

Ara ara arafta kalıp kendine sordum

Acaba bu kadar ileri gitmekte hata mı yaptım

Ama

Rahat etmezdim

Sanki yaradılıştan rahatsızdım

Bedenimi didik didik etmiş kuzguna övgüler düzüp

Her gece yatağımdaki karabasanlarla sarmaş dolaş olurken

Yaşayanların dünyasına ancak bu kadar saygı duyardım

İşte kısacası hayat hikayem

Vaktimin zamanı doldu

Akrep suda boğuldu

Hayatta kalma çabasıydı beni ahir ömrümden eden

Arkamızdan söylenecek pek de bir söz yoktu

Her bitişin nasılsa bir bahanesi yazılmıştı en tepeden