Annem
Anne...
Ne hoş ne rahatlatıcı bir kelime... Yükü ağır sorumluluğu büyük, evdeki en güçlü kişidir.Babadan bile, küçükken hep evi babalar yönetir sanardım . Büyüdükçe bir de ne göreyim?! Meğer babamız gücünü annelerimizden alıyormuş ya nasıl da bilememişiz , işte burada Saygı giriyor hanım güzelleştiriyor ardından geriye çekilip beyinin eseri gibi lanse ediyor.Ne büyük bir incelik ne büyük bir zarafet.
Bu dünyada seni karşılıksız ve koşulsuz sevecek tek kişi annedir.
Değeri paha biçilmezdir .
Nereye gidersen git, hep onu hissetmek istersin, o yoksa onun yerine koyabileceğiniz birini arar gözünüz.
Dedenizin evindeyseniz ninenizdir anne,yada başka bir mekanda ablanızdır anne, diğer bir yerde teyzenizdir.Yada evliliğinizde kayınvalidenizdir . Hep bir ortamda o sıcaklığı hissetmek istersiniz işte yeri ,o kadar derindir annenin.
Benim annemde öyle
Beni her koşulda destekleyen, büyüten motive eden.
Benimle ağlayıp benimle gülen.
Yeri gelince arkadaşım gibi bana eşlik edip her halimi dinleyen.
Uyurken üstümü örten,
Hastalanınca; önce bir güzel ben uyarmıştım diye söylenen , içi rahat etmeyip ilgilenen.
Kaç yaşına gelirsem geleyim saçımı okşayan, yanağımdan makas alan.
Yüzümün renginden neler olduğunu anlayacak kadar ustalaşmış bir Osmanlı kadınıdır.
Anne annedir işte o kelimeye ne yüklediğiniz ile alakalı...
Evlat nedir peki ?
Evlat imtihan olur bu fedakâr anne karşında sadece bir imtihan olur.