Yalnızlık

Ay şavkı yer yatağında
Koyu bir geceye sallanır beşik
Ben ötelerin ötesinde bir gölge

Annem ayakucumda dimdik
Annem bir ölüye bakar gibi
Annem mırıl mırıl Ayetel-Kürs-i

Tanıdık bir intihar vaktiyim
Dokuz ay on beş gün sonrasının
Kundağı yırtık, ninnileri yamalı

Yokluk içinde yokluk günüm
Oysa biz gri bulutlar serencamıyız
Kışlara sürgün yazlar misali

Her yağmur gözyaşıdır benden sana
Ne olur tut üşüyen parmaklarımı
Anneciğim dokunsana!