Islak

ne
kadar
yakınız uzağa
kaç kör kuyu eder dibine kadar yalnızlık

gün,
güneş
batmasın,
batmasın doğacaksa ikinci el gecelere aşk

hiç
bir nota
terk etmesin şarkılarını
bir deri bir kemik kalacaksa ruhlarımız

terk
etmesin
gölgeler bedenlerini
tutuşmasın, yanmasın eteklerinden güneş

ne
kadar
yakınız uzağa
inan bilemiyorum ama t/uzak biziz galiba

iyisi mi
şimdiden biz,
sorgusuz, sualsiz
tutuklayalım tutkusuz aşkları, tutuksuz aldanışları

iyisi mi
şimdiden biz,
egoist aptalların
elinde erimeden insanlığın fani kaderi

bir
çocuğun
nedensiz, gidensiz
gülümsemesine tutunalım sıkıca

yoksa
gün gelecek
çiçek açmayı unutacak çocuklar
ve gün gelecek mızraklanacak renklerinden tüm çiçekler

yada
hiç ama hiç
gelmeyecek, gelemeyecek gün
uzağı da tuzağıda biz olacağız belki de yakınımızın

ve
ıslak bir telaşla
hiç utanmadan, sıkılmadan
“n’olur tanrım bir gün daha” diye yalvaracağız...