Bürûdet
Elimde
yoksul bir alfabe ;
kapındayım . .
Hiçbir harfim
çiçeklenmiyor !
Susmaya meyilli cümlelerim ,
küsmeye dudak büken
kelimelerim var
Acıya beşik olan yüreğim
göz yaşı taşkınlığıyla
çoraklaşan ruhum . .
Kulağımda
bir araya gelemeyen ,
fısıldaşan sesler . .
B e n
kendimden
bi'haber !
Söyle,
duygusu bitmemiş
bir cümlenin
noktası olmanı
hangi
dil bilgisi kuramı
açıklar şimdi
b a n a !