Bürûdet

Elimde 

yoksul bir alfabe ;

kapındayım . .

Hiçbir harfim 

çiçeklenmiyor !

Susmaya meyilli cümlelerim ,

küsmeye dudak büken 

kelimelerim var

Acıya beşik olan yüreğim

göz yaşı taşkınlığıyla 

çoraklaşan ruhum . .

Kulağımda

bir araya gelemeyen , 

fısıldaşan sesler . .

B e n

kendimden 

bi'haber !

Söyle,

duygusu bitmemiş 

bir cümlenin 

noktası olmanı

hangi 

dil bilgisi kuramı 

açıklar şimdi 

b a n a !