İhtilal

Sırtımda düz bir çizgide çelikle ürüyen yaşım

Cebimde güneş 

Omzumda ay

Sol elimde senli olmayan ihtişamsız anılarım

Sağ elimde alnıma dökülmüş nazar kurşunu

Dudağımda lirik bir türkünün ıslığı

Kulağımda bir çocuğun pası alınmamış feryadı

Avucumda ahirete sakladığım günahlarım

Zihnimde bana layık görülen bin ahım

Vicdanımda sorgular için zırhım

Gövdemde rabbin bin lütfuna eş

Sonsuzlukta kıyılmış ruhum

Boğazımda milattan öncesine ait

Kara kış gibi fırtınaya tabi dev bir boğum

Önümde yüzünü unutmadığım sen

Aradımda gölgemin elini tutan çocukluğum

Arka cebimde sırrı ifşa olmuş aynam

Aklımda beni sana getiren kavgam

Bir de onlar kadar tekdüze tozutmuşluğumla

Ta derinlerimdeki mazimden 

Çıkıp geldik

Hep birlikte karşına

Bilirsin

Kanıksanmış mesafeler 

Ve yol yorgunu acılar

Hayatın ta kendisidir derler

Tıpkı

Çatısına kar değmemiş Afrika'nın

Bu dünyanın evladı olduğu kadar

Herkesin bildiği bir sırdır

Sıradan

Kanıksanmış mesafeler 

Ve yol yorgunu acılar 

Yol alsa da peşin sıra

Önemli olan var olmandır

Neresinden tutunuyorsan artık şu anda hayata

Seninle işi bitince

Tarihine defnedileceğin

Göbek deliğinden gök kubbeye bağlı

Şu var oluşta

Belki

Çiçeğe su vermek kadar kolaydır hayat

Ya da kestane pişirmek kadar olağan

Veya çay demlemek gibi sıradan

Belki

Unuttuğumuz umudumuzdur 

Oyunu bozan

Belki

Yağmurda ıslanmaktan korktuğumuzdan

Belki de 

Aşkı doğru yaşayamamaktan

Bil ki

Bir ihtimal bırakabilirim sana 

Bir de

Sana doğru koşan bir ihtilal

...