Vaktini Tüketen Umutlar

/Duy beni vakit dar/

Bir bir ayıklayıp saçlarımdaki günahları

Uçlarında süzülen telleri birbirine bağlıyorum

Bu köprü benim için

Bu köprü bizim için

Bu köprü taşıyacak bizi ışığa

Bu sefer yürekten inanıyorum

/Duy beni vakit zarar/

Görkemli sonları beklemekten yoruldum artık

Hele ki senaryosunu benim yazmadığım bir sonu yaşamaya mecburken

Kim bilir

Belki bir masanın üzerine leşi yapışan kırk bininci sineğin son çırpınışından basitçe çıkacak canım

Ya da en görkemli haliyle

Deniz ayrılmaya karar verince bir gün yuvasından

Tüm dünyayla beraber tonlarca suyun altında kalıp cehennemimle tanışacağım

Ama tüm o anlamsız meraklarımı tatmin edecek vakit de kalmadı içimde

Ki sonuçta

Durduğum her saniye zarar yazıyor haneye

Ve ben bekleyemeyecek kadar da yorgunum

/Duy beni vakit kanar/

Görmüyor musun

Kırılma noktalarımın canı çoktan çıktı

Bir silah oldu hayat elimde

Aldığım her nefes gırtlağımı sıkan bir yabancı gibi de gaddardı

Kurtuluşum lanetlenmiş gibi her ilahi durumdan

Öyle uzağına düşmüştüm ki Tanrı’nın

Ne kanatları bembeyaz meleklerin koynunda semaya uçabilecektim

Ne de ensemde konuşan şeytanıma plastik dahi olsa kanatlar bağışlayacaktı yaratan

Tüm bunlar olmasa da

Lanet olasıca bir farkındalıkla dürtülüp

Çoktan uyandırılmıştım tüm tatlı rüyalarımdan

Oysa

Bir andı kısacık bir an

Öylece duruyordum dünyanın köşesinde usluca

Seçemeden ve öyle usluca dururken

Ayağımın altından kayıvermişti birden evren

Bir kararsızlıkla başladı sanmıştım her şey

Ama

Karanlığa düşmek yazıldığı için bahtıma

Karar vermemin hiçbir önemi de olmayacakmış zaten

/Duy artık vakit kalmayacak/

Bak

Aralanıyor cehennemin kapısı

Kanlı parmaklarıyla çekiştiriyor iblisler dünyanın kalan zamanını

Ah ki ah

Bir şans daha verir diye beklemek ne kadar da saf bir hevesmiş Tanrı’dan

Oysa birazcık önem verseydim

Birazcık çalışmış olsaydım dersime bilirdim değil mi

Çok zaman önceydi kızıl denizin ortadan ikiye ayrılması

Ve tabii ki

Geçmiş olanı geri getirmeye çalışana

Tanrı bile kahkahalarla gülecekti uzaklardan

/Duymasan da olur artık vakit çoktan akıp 

gitti avuçlarımdan/

Şimdi sadece yürü ayaklarım

Bu köprüyü tüm günahlarımızı birbirine ekleyerek bizim için yaptım

Belki başka bir karanlığa götürecek bizi ama sen sakın korkma

Karanlık daha iyi gelecek bize o sahte ışıklardan

Ve lütfen unutma

Son dönemeçten önce gördüğün o ışığı sakın takip etme

Yoksa asla çıkamayız bu gerçek sandırıldığımız hayattan