Sonrasına Dair Bir Kurmaca

Sonrasına Dair Bir Kurmaca

Önce tutuştum. Birer birer yandı tüm hücrelerim. Çıt bile çıkarmadım. Benden geriye hiçbir şey kalmayana kadar yandım…

Ah bir görseydiniz!

Alevlerin en görkemlisiydi tenim.

Bu hikaye nasıl başladı, çok da önemi yok aslında.

Bir gün parmak izlerimi silmeye karar verdim dünyadan. Ardımda bırakacağım tek şey derin ve sessiz bir boşluk olacaktı, biliyordum.

Hayata geç kalmaya ayarlı son nefesimi de bıraktım.

Yoruldum, diyemezdim.

Yorulmak nedir, bilemezdim.

Denemeye değer her şey adına, bilinen zamanın içinden çıkmak için, bilmediğim kadar uzun zamandır şansımı zorluyordum.

Nedensizim…

Tüm nedenlerimi ilk kıvılcım için harcamıştım.

Sonra her şey değişmeye başladı.

Uyaksız ve kendiyle çelişen cümleler kuruyordu dilim. Yeni bir alfabe yaratmanın heyecanına kapılmış gibi saçmalıyordum.

Ama bir rahatlama yerleşti içerlerime…

İşte o an almadım...

Anlaşılmama korkusundan arınmış bir zihni kucaklıyordum.

Gecelerin tuzaklarına düşmek yok artık, dedim kendime ya da yastıklardan korkmak zorunda değilsin...

Nihayet uykusuzluktan çok uzaktım…

Ve şimdi;

Sürekli değişen ve asla tükenmeyen melodilerim var avuçlarımda. Büyük bir iştahla dolduruyorum tüm o melodileri kulaklarıma.

Ayaklarımda dans...uçuyorum yukarılara…

Eteklerimin ucundan yıldızlar doğuruyorum siyaha...

Her şey yenileniyor sanki. Bu dünya benim bildiğim dünyaya benzemiyor artık.

Tebessümleri çiçeklerin balından topluyorum. Çimenler yeşilden öte bir yeşil. Hele bir mavi var ki gökyüzünü süsleyen, sanki elimi uzatsam şeker olup sarılacak dudaklarıma.

Dudaklarımda mavi, ayaklarımda yeşil…

Yeni ve bambaşka bir gökkuşağı doğruyorum bakışlarımda...

İlk defa unutulmaktan, silinip gitmekten korkmuyorum. Hatta varlığımın dibini kazıyıp, tamamen kaybolmak istiyorum. Her kaybolup silinen hücremle, bilmediğim başka bir kainatın kalbinden yeniden doğuyorum.

Işıl ışılım…

Bu hikaye nasıl başladı, çok da önemi yok aslında...

İlk kıvılcıma sahip olunca nihayet...

Önce tutuştum. Birer birer, sırayla, tutuşturdum her bir hücremi.

Kendimden geriye hiçbir şey kalmayana kadar yandım...

Öyle görkemliydi ki tenim yanarken, Tanrı bile izlemeye meleklerini yolladı, ulaşılamayan o yukarılardan.

Yandım, yanıyordum, hem de sönmeyi hiç umursamadan.

Biliyordum çünkü başka bir yolun başlangıcıydı bu bitiş ve ben çıt bile çıkarmadım büyü bozulur korkusundan.

Yandım...

Ah öyle görkemli yandı ki tenim, görmeliydiniz…

Milyonlarca yıldız doğuyordu sanki avuçlarımdan...



y...

18 Şubat 2022 2-3 dakika 96 denemesi var.
Beğenenler (3)
Yorumlar (2)
  • 2 yıl önce

    Kurmacaları kumbaraya kurbaraları hayata bağışla gitsin nesildaşım ... Mavi yeşil, ne güzel siyahlarından arındırmışsın kelimeleri... İyi geldi bu yazı, lakin yine de soğuk hava:)) faturalara 100 gayme bindirip 15 kayma indirip yapıp hala salak yerine koyuyorlar memleketi, elbette ne alaka deniecek... tilkilere bak sen, elektirikte geçirip konuyu su faturasından kdv indirimine getiriyorlar... var ya, neydi? olmayan kafam da karıştı, yazının başlığı neydi, konu da dağıldı, du hele... Sonrasına Dair Bir Kurmaca... :) başlık çok güzel... lakin nerde bizim Y':)) Bakma x lere onlar bilinmez zaten.. imzala ya hu imzala... Y...:)