Sonu Başından Belli Bir Hikaye

Sonu Başından Belli Bir Hikaye


Bazı şeyler kurtarılamaz...dedi toprak

Yaralarım sarılmak için çok geç kalınmıştı, kurtarılacak hiçbir şey kalmamıştı geriye… tek seçenek vardı, karışıp yok olmak lazımdı toprağın düşünde...

Ve nihayet...

Kurdun düşü gerçek olduğunda, ağaçtan düşen son elma bendim ama ilk çürüyen de ben oldum...sanki ağacın yüz karası, Tanrı’nın yasaklısıydım...

Bazı şeyler anlatılmak istenmez...dedi kurtçuk.

Kilit vurduğum dilim nasıl çözülür zaten bilmiyorum. İçimde kör bir karanlık, öyle acımasız, öylesine yalnız, bundan sonra dudaklarımda bir tebessüm yeşerir mi, hiç bilemiyorum.

Canı çıkınca ölür sanırdım insan, çürüyüp toprağa karışınca...hiçbir şey hissetmemek ölmekten daha da betermiş, şimdi anlıyorum.

Neden mi…

Çünkü ölümü düşününce sadece huzurla doluyorum.

Ama bir şey var içimde çırpınan...dedi ağaç.

Karıncalanan parmaklarıma inat yazılmak istiyor acılar. Her harf bir kesik, yazdıkça kanıyorum, kanadıkça daha çok yazmak istiyorum. Farkındayım anlatmaya değer pek bir şey yok hatırımda ama son bir arınma isteği işte benimkisi, belki de sadece kendimi oyalıyorum.

Bana ait olmayan rüyalar var uzun zamandır gecelerimde. Öylece uzaktan izlemek zorunda kaldığım ve asla ait olamadığım hislerle dolup taşıyorum…

Bir kurt var kahkahalarla elmasını kemiren ve “sıra sende” der gibi bir sırıtma var dişlerinden taşıp iliklerimi kemiren...

Bir yanım sabırsız, bir yanım korkak… seçim benim değil biliyorum ama yine de kendimi düşerken hayal etmekten alıkoyamıyorum. Sabırsızım, bir an düşmek için...

Ölesiye korkuyorum, daha uzun sürerse diye dalımda sallanışım.

Ağacın da, kurdun da canı cehenneme deyip kendimi boşluğa bırakmak istiyorum…

Ama...

Bazı şeyler var hala sırasını bekleyen...dedi elma.

Haydi kurtçuk, son bir ısırık daha, neredeyse ulaştın kalbime…

Ve

Nihayet kurdun düşü gerçek olduğunda, düşen son elmaydım daldan ama daha düşmeden çürümüştüm, bunu bir tek ben biliyordum, sebebi olacağını bilsem de tüm gerçeği ağaçtan bile sakladım...

Diyecek sözüm, gidecek yerim de yoktu artık, kimseler bilmedi ama ağaç da, elma da, kurt da bendim...

Anlayacağınız hiçbir kurtuluş yoktu benim için, hikayenin başında aslında sonunu yazmıştım. . 

30 Mart 2022 2-3 dakika 101 denemesi var.
Yorumlar (4)
  • 2 yıl önce

    Güne düşen değerli denemeyi kutlarım,nicelerine Menekşe...

  • 2 yıl önce

    Bir kurdun ve elmanın yüzünde yaşamın bin bir yüzü kaybedilen ya da yitirilen duygular ve zamanın getirisinde sonunu bildiğimiz hüsransı tercihler kutlarım Menekşe hanım sevgiler