27
Benim evim neresi ?
Senin yanında pastadan bir dilim mi ?
Mutlu olduğunu bildiğim bir ağaç altı mı ?
Huzur veren bir demir yığını mı ?
Ben, beni bilmezken
Bilmediğim yerden yazıyorum
Kalemimi çeviriyorum, sen öğrettin diye
Cebimde çikolata var, sen yine alırsın diye
Mutluluğun, mutluluğum demiştim
Yaş geçince, kalbim soğuyunca
Tebessüm yeter diyor yüzüm
Yüzün yeter diyor bakma bana öyle
27, bugün senin yeni yılın
İmkansıza doğru bir yol alıyoruz
Hatıralar canlanmıyor, çünkü ölmüyor
Ve hala uyumadan önce ışığı biz kapatıyoruz
İyi ki doğdun Gülüş iyi ki ...
Gülümsemek gibi olmuş şiir de, kaleminize sağlık