Alıştım /Alışkınım

Alışmak

Alıştım demek

Ne kadar acı vuruyor yüze

Sızlatıyor sol yanımı 

Yakıyor inceden inceye

Diyorsa ki

Alışkınım diye dili

Bilin ki acı çekiyordur yüreği

Bastırılmış duyguların esiriyle

Seni

Ayan etmek

Nasıl kendime ihanetse

Alıştım dememekte aynı dengede

Açmasada

İçimde sessizce

Yeşeren taze çiçekler

Razıydım toprağına su taşımaya

Tükensede

Umudun iç kapısı

Beklerdi iç sesim sesini

Ayaklarım seni seni üşürken

Yapraklar

Dalında kırvılarak titrerken

Yalancı çıkmazdı Kasım

Yaz'ı sırtından sirkeleyip

Uzun gecelere tıkardı insanları

Alıştım ya tabi

Mezara girmiş bir sessizlikti bu

Ya cennet sin ya cehennem

Acizim zaten buna da alışkınım

Gülüyorum işte

Tutamıyorum kendimi

İyi niyetime hayallerime 

Olup bitenlere gelip geçenlere

Gözlerim yaşaracak kadar gülüyorum

Alışkınım

Birazda şaşkınım 

Bunca olup bitenden sonra

Yerinde kalan aklıma 

Ve gösterdiğim sabrıma

Hatta kendime bile gülüyorum

Nasıl olsa alıştım alışkınım...