Alıştım /Alışkınım
Alışmak
Alıştım demek
Ne kadar acı vuruyor yüze
Sızlatıyor sol yanımı
Yakıyor inceden inceye
Diyorsa ki
Alışkınım diye dili
Bilin ki acı çekiyordur yüreği
Bastırılmış duyguların esiriyle
Seni
Ayan etmek
Nasıl kendime ihanetse
Alıştım dememekte aynı dengede
Açmasada
İçimde sessizce
Yeşeren taze çiçekler
Razıydım toprağına su taşımaya
Tükensede
Umudun iç kapısı
Beklerdi iç sesim sesini
Ayaklarım seni seni üşürken
Yapraklar
Dalında kırvılarak titrerken
Yalancı çıkmazdı Kasım
Yaz'ı sırtından sirkeleyip
Uzun gecelere tıkardı insanları
Alıştım ya tabi
Mezara girmiş bir sessizlikti bu
Ya cennet sin ya cehennem
Acizim zaten buna da alışkınım
Gülüyorum işte
Tutamıyorum kendimi
İyi niyetime hayallerime
Olup bitenlere gelip geçenlere
Gözlerim yaşaracak kadar gülüyorum
Alışkınım
Birazda şaşkınım
Bunca olup bitenden sonra
Yerinde kalan aklıma
Ve gösterdiğim sabrıma
Hatta kendime bile gülüyorum
Nasıl olsa alıştım alışkınım...