Camdan Ev

"Vallahi fare deliğine de girsen, bir kedi pençeliye çatıyorsun..."

Hey sen fukara, seni kin yüklü merkep

Duruş allame-i cihan da

Vaziyet cehli mürekkeb

İrin dolu gözlerle Kaf dağından seyirde alemi

Kıçını kaldırmadığı iskemleden

Arşa değer mübarek kalemi

Ama Allah ı var şairin poz

Şiirin en hali.

Kaptırmaz kimselere köşe başlarını tutmuş

İlm-i edebiyatı hem yalamış, hem yutmuş.

'İmgelerin' efendisi acı, merhamet et

Bir kerecik dokundur o sihirli elini

Himmetini almazsam benim halim felaket

Konfiçyüs'e yoldaş et şu aciz kulunu.

Tufeyli takımı kan emerek palazlanır

Kazurat düşkünüdür olacak ta nazlanır

Pişmez maya tutmaz bad-ı heva sözlerin

Mundar makamından bakar o kenafir gözlerin

Menşei nedir acep şu mahur bestelerin?

Mevtalara seslenir küf yüklü eserlerin.

Büyük balık, bahirlerin soylu prensi

Solucan delisi, her oltanın arsız ilk müşterisi

Yemi yutar zokayı tükürür pahalı diyerek

Kene gibi soğururda sindirmeyi bilmez pek

Aç tavuk kendini ambarda sanırmış

Bu kendini horoz sayıyor, hiç buğday saymamış

O akıllı, herkes saf

O kalabalık, cumhur tek

O her şeyi bilir, millet inek

O her mevkide oynar, diğerleri bek

İşkembe-i kübrası zift yemeye doymamış.

Efkarı yok sevr misali şimendifer seyreder

Çalımına bakanda Hint racası zanneder

Önce ağyarı tanı, tahsil-i edep yap

Sonra cinliğe soyun, adam ol da adam çarp.

Hani karınca dile geliyor ya Nedimin şirinde

‘Ah keşke arı olsam da

Üzerime basanları bir soksam'

Mirim siz beni bilmem ki ne bellediniz?

Sabrın halatlarına bağlı olsa da

Karıncadan az değil ya bizim öfkemiz

Taş atmaksa şiir

Baş yarmaksa

Şiir huzur kaçırmaksa

Ve ağızdan çıkan her salyayı pazarda satmaksa

Ve tuş edebildiği kadar meydan ağasıysa şair

Ve giydirmek hüner çamur atmak ustalık

Laf sokmak marifetse

Ve anlamadan, bilmeden tanımadan, dinlemeden

Aklına gelen her zembereksiz kelimeyi

Şuursuzca havaya savurmaksa 

Ve altı sayfa sanat seviciliğinden sonra diye diye diye

“Kahrol düşman ” makamında bir serzenişse bütün diyeceğin

Öyle günlerce kafa patlatıp

Bütün varını yoğunu harcayıp

Olan olmayan tüm ilmini, becerini, sanatını ortaya koyup

Olmaz yerlerinden bile ter akıtarak

Kendini parçalamana gerek yok be kardeşim

Tek satırda kimlik yazan, mezar kazan, şuur bozan ne yiğitler gördüm ben.

Hiç mi bir şey öğretmedi sana bu hayat?

Öyle aval aval etrafına bakmayacaksın

Bırak martavalı da dinle ulan bahtsız ucube

Camdan evde oturuyorsan eğer

Kimsenin camına taş atmayacaksın.

'Hey sen fukara' dan buraya

Tas tamam yirmi dakika

Güle oynaya hemde

Şöyle bulanık, puslu bir gecede

Korlaşmış bir hiddetle

Bağlarsam seni belagatın mengenesine

Biyografin nobel alır çapsız hergele

Malum eceli gelen kelp taharete meyilli

Ama her kuşun eti yenmez hatırlatırım

Kulbu kalem, güllesi söz mancınığıma

Seni koyar

Şiir diye fırlatırım.