Hep Benlere

Y...'den

Nefes aldırmazmış insana

Kederi hayatın

Nereye varsan ayrılsan nereden

İlle de bir keder yaşıyormuş içimde

İnsanın sırrında saklanırmış hasret

Keyfiyet hasretin de içindeki hazineymiş

Olurmuş insanın içinde birbirine

Her keder bir umuda

Her umut da bir kedere aşıkmış

Anlatılmazmış 

Nihayetini gördük kırk yıldır olan bitenin

Kırk yıl daha yaşar mıyız düşüncesinden kurtulduk

Tutuklandık lakin en derin sevdaya

Deliliğe belki, belki ruhuna kendimizin.

Görücüye çıkarırken çaresizler gibi 

Yani

Kederini süslermiş insanlar durmadan

Lakin süslenmezmiş umut

O, sadeliğini severmiş sahibinin.

Dünden kaçtık eremedik yarına azizim

Bugün işte aynen dağ başında bir mağarada

Sessiz sakin kendi başına kalır gibi insan

Nerede olursan ol aynen işte öyle

Dağ başında bir mağarada yapayalnızmış insan

İnsanın düşüneni okuyanı seyredeni 

Seyredip de göreni

Öfke nedir bilmezmiş 

Hani derler ya benim gibiler için

O mağarada kendi kendine öfkelenirmiş

Vururmuş mağaranın duvarlarına kafatasını

Koca dağı ters çevirip yere çalmak istermiş gibi

Bir hayal içinde zerrelerin gücünü ararmış

Bulamazmış lakin hiç kimse

Hiç kimse de bulamayacakmış zaten

Kesin bilgi, yayalım yine, lütfen yahni.

Biliyorsunuz sizler de 

Her insanın Tanrısı kendinedir hep

Karışmayın benim Tanrıma lütfen

İstirham dediklerinden ederim 

Lütfen...

Ve

Ben;

O'nu eğitip öğretiyorum durmadan

Nefes alıp verirken her an her saniye

Tanrıya, iyilikleri güzellikleri öğretiyorum.

Çünkü deyip uzatmak da olmaz sözü

Yine bilirsiniz ya

Sözün çoğu hep benlere söylenir zaten.