Teşekkür Ederiz

Y...'den

İçi dolu dolu ses gelmez, gönüller gördüm

Her rengi umutsuzluğa uğurlamış ev sahibi gibi

Yaşıyor dediğim insanların, viran düşmüş düşüncelerinde

Gözlerinde kendinsizlikten kaynaklı, kör bir ışık sadece.

Nefes dediğim bir tanrı kadar ağır

Bir rüzgar kadar hafif tebessümleriyle

Her gün alışkanlıkların esiri olmuş bu dünya

Sıkışmış kendi içinde

Merdivenler çimenler demir korkuluklar yanında

Kalabalıklar içinde gürültüsüz adımlarıyla

Ezbere bir yürüyüş esnasında

Tanıdıklar yabancı

Yabancılar tanıdık

Çaresiz dipsiz umutsuz bir nesil kaldık geriye

Dehşete kapıldık köylerde şehirlerde bu ülkede

Kendini koruma güdüsüyle saldırırken yel değirmenlerinde

Gördük, geçip giden tüm yaşanmışlıkları bu dünyada

Usandık artık muhabbetlerden hissemize düşenlerle

Yırtık bir geleceğin yırtık bir geçmişinde toz kaplı bir tablo gibi

Bu dünyada…

Ne kendimizi anlayabildik asılda

Ne asılı kopyalayabildik karşımıza

Öylesine boş, öylesine yönsüz ve sebepsiz kaldık işte

Hiçbir anlatı hikaye masal yazı resim renk… ve sayı

Tanımlayamadı, biz kimdik neydik nereliydik

Kaybolduk bir intiharın yamacında

Yetimden daha yetim, öksüzden daha öksüz

Garipten daha garip bir halde

Kendi içine patlayan bir yanardağ misali

Tanrıya da bütün Tanrılara da nice küfürler savurduk

Dinlerinize imanlarınıza ideolojilerinize gayelerinize de

Sessizce suskunca kimsesizce işte

Ne dediğimizi kendimiz bile anlayamadık

Geriye bir ölüler ordusu kaldı her gün çoğalan

Evlerde iş yerlerinde caddelerde yollarda odalarda

Sade bir yatakta sade bir ihtiyar ölümü isteyen gençleriz

Teşekkür etmelisiniz bizlerden geriye kalanlara

Bizler kendi adımıza teşekkür ederiz tüm tarihi kanla çizenlere