Vakitsizce

Çocukluğumu dinlerdim usulca,

Düştüğünde kar tanesi tenime.

Özlemeye başlardım sırasıyla

İçimdeki çocuğa dair ne varsa,

Hangi kavganın çıkmazında kaldıysa,

Sararmaya başladı yarınlarım.

Büyürsün,

Sığınmaya başlarsın nemli bir coğrafyaya,

Islanmış yağmur kokan saçlarla.

Üşümüş dudaklarım öpmeye bile acizken,

Uyku masalları dinletirdi göğün göğsüne.

Bilemedik,

Hasret rüzgarları karışırken gözlerine

Büyüdük ya da iyice küçüldük.

Şimdi sırası değildi

Çamurdan arabam yarım kalmışken.