Anla İşte

Senden sonra her şey başa sarmaktı. Aynı ana takılmak. Bir adım ötesine taşımamak hayatı, öylece boşluğa yuvarlanmak.

Kendimi tarif etsem şu an sana;

Boşa kürek çekmenin bir damlaya muhtaç halleri.

Avuçlarımda küfreden nasırlar...derdim sadece.

Çok geç anladım, bazı acıların yokmuş dini imanı, ne dese dilin sonu hep günah...

Dön...

Derdimi oyalayacak, beni senden bir an olsun uzaklaştıracak her şey alınmış gibi elimden.

Sigaram bile bana düşman...

Bir nefes içime çeksem dudakların dudaklarıma yapışacak, bir nefes dışarı bıraksam sanki tenin tenimi saracak...

Bu yüzden hep kül tablasında bir nefeslik izmaritleri kaderine bırakmam.

Anla işte dön...

Unutmakla titremek arasında kaldı ellerim...

Ne zaman üzerini örtmeye çalışsam gitmişliğinin,

anıları silmek için bir silgi yokmuş gibi çırpınıyor geçmişim.

Meğerse

İnsan hayalleriyle ölüyormuş. Tatlı rüyaların bittiği yerde ,gündüzün aşkıyla dalıp gittiği karanlıkta kendini boğuyormuş.

Bir kahve fincanının dudaksız kalan diğer ucunda takılıp kalınca tüm özlemlerin, tüm falların sonunu hayırsıza yoruyormuş.

Hele ki başı boş kalmış bir çift terlik görünce koridorda, neden belirtmeden utanmazca ağlıyormuş.

Ne denir ki dön...

Sesim yok ki, geri gel diyemem sana.

Ben tüm haykırışlarımı uykularıma sakladım.

Cesaretim olur da bir kez daha anarsam adını, seni tek görebildiğim yerde sana son kez yalvarırım.

Dön...

Unutma gidenin kalana hayrı olmamış hiçbir zaman...