Transparan

Kapatma pencereyi perdeyi
Kapatma gözlerini aç
Bırak dolsun Ay içeri
Ne şairane andır bu
Ne şiirdir an
Şiir ki tav


Çünkü
Gece gece
Gece kokar
Sessizliğe gebe düşler
İyi bir şeydir
Çok iyi bir şeydir bu


Gayrı gece doğunca güne
Ayrısı gayrısı kalmaz düşlerin
Gündüzün musibetinde istim üstündeyken
Gecenin o dişlek karanlığında
Mavi de vardır yeşil de pembe de
En azından uçsuz bucaksız düşlerinde


Üstüne giydiğin huzurdur gece
Gökyüzü pamuk tarlası
Yani gök yüzün
Yüzün gök
Veyahut
Kuş yüreğin
Yüreğin kuş gibi mi demeli


Transparandır gece
Çünkü karadır ama
İnsanın kendi içini gösterir kendisine


Kimi düelloya tutuşur tüm pişmanlıklarıyla
Kimi kendi geleceğinin saçını okşar
Anacığından yadigâr şefkatiyle her gece insan
Çünkü örtüp üstünü yalnızlığının uyutur mışıl mışıl
Ve bir tek geceleri bir başına kalır kendisi kendisiyle
Yani hemdemdir herdem insana gece


En çok gece çıkartır insan
Günahlarını sevaplarından
Ve en çok gece kirletir terini
İnsanın insanla şehvetli sevişmeleri
Ah ne güzeldir
Ne çok güzeldir bu


Sırf bu yüzden
Yani İnsanın insanla şehvetli sevişmeleri yüzünden
Gizli gizli gözetler kulları
İçlerini çeke çeke Tanrı melekleri
Kıskançlıktan bol bol günah yazmak için geceleri
Ahh ah bir bilsen

Biz günahkârlar için

Ne heyecan vericidir bu

(İşte tam şu anda, Kays'ın mecnunluğuna gıpta, Leyla'nın Kays peşinde çölde bıraktığı cılız ayak izine iman ve Mevlana'yı Mevlana yapan Şems'in yüce gönlüne hürmetle: Taşın inadına, suyun azmine, ekmeğin buğdayına, karıncanın toprakla davasına, kırlangıcın rüzgârla kavgasına, geceyi yıldızlayan Ay'a, çoban ateşinin oynak sarısından uçuşan alazına yemin ederim ki; taklitlerinden sakınılası, saf ve duru bir şiir yakışırdı tam buraya...)


Ama önce sessizlik gerek bize
Lütfen sussun artık gündüz
Girmesin aramıza geceyle