Aynada Yüzüm

Artık her aynaya bakışımda

Yeni bir ben görüyorum

Farklı farklı suretlere takılıyor gözüm

Tek açıklaması var bunun

Ya aynalar yalancı

Ya da yüzüm...

Hatırlamıyorum bile

Tırmanıp bir kayanın tepesine

En son ne zaman güneşi selamlamıştım

Geçen yüzyıldı sanırım

Penceremden yıldızlara el sallamıştım

Şöyle ağız dolusu kahkahayla gülmeyeli bin yıl olmuştur

Dudağı yoran tebessümler geride kaldı

Şimdilerde sebepsiz yere gülümsemek

Yosun solucan harcı...

Üç-beş voltalarının da tadı kalmadı

Uyku desen zehir

Yatmaya da korkuyorum

Sanki uyursam bir daha uyanamayacağım

Sanki gecenin bir yarısı bütün müştemilatıyla

Üzerime devrilecek şu koca şehir...

Öyle geçim sıkıntısı, memleket hasreti

Aşk yarası filan da değil

Bende bilmiyorum bu beynimi kemiren

Bu imanı yok

Bu Allah’ın cezası sancının sebebi nedir...

Eskiden darlandıkça kaleme sarılırdım

İyi kötü üç-beş kelam

Olmadı iki satır şiir

Artık o da içimden gelmiyor

Harfleri bile unuttum

Kelimeler hepten sersefil...

Git gide yaşlandığımı hissediyorum

Düz yol yokuş

Yokuşlar hepten işkence

Elliye selam durmuşum

Ortanın uzatmalarını oynuyorum

Acemice...

Şimdi her aynaya bakışımda

İrkiliyorum

Emanet gibi duruyor yüzüm, ellerim

Bu gidişle galiba

Aynalara küseceğim...