Sebebim Yok Sebebi Çok

Kimilerinin gelip koynuna girer yaşam

Kimileri ise sadece uzaktan özlemle bakar

Bir yılan gibi sokulup koynuna

Efsunuyla büyülerken seni acı hatıralar

Farkına bile varamazsın

İçindeki özü yavaş yavaş yutar

Uzun zamandır boşluğa resimler çiziyorum

Tamamlanmamaya yeminli resimler

Eksik kalıyorum hep

Yeniliyorum sonra öfkeme

Rüzgara meydan okuyup

Varlığına küfürler savuruyorum

Karşılığı sert oluyor tabii ki

Yüzüme vuruyor kendi pisliğimi

Ben olduğunu bildiğim için bu durumun tek sebebi

Tüm o pislikleri bir madalya gibi özenle sıfatımda taşıyorum

Acıyor olsa gerek halime

Gel yaralı yanıma uzan diyor tanrı yukarılardan

Çok da sebebim yok

Sadece yetişemiyorum

Biraz uyumak istiyor ağlayan gözlerim

Ilımış bir süt gibi sokuluyor yastığıma anılar

İçine daldırıp serçe parmağımı tadına bakmak istiyorum

Yine bir zaman hatası ve yanlış anlama kargaşası işte

Söylenecek çok da şey yok

Sadece yanıyorum

Bilemediklerimin ızdırabı demek isterdim bu hallerime

Oysa hatırladıklarımdan ötesine gidemediğim için hareket edemiyorum

Ah unutmak diyorum

Ah unutmak istiyorum her şeyi

Aynada bana sırıtan kocaman bir karanlık beliriyor ansızın

Dokunuyorum gözyaşlarına

Söylenecek çok da şey yok

Sadece acıyorum

Gece uzun yine belli ki

Yine uykusuzluğumun bedelini gözlerime okuyorum

Duyuyorum

Kahkaha atıyor çatıdaki martılar

Şakalaşıyor benimle duvarın içine saklanmış anılar

Çarem yok

Bırakıyorum kendimi

Düşüyorum sonsuza

Düşerken o sonsuza

Söylenecek ne kaldı ki

Gariptir ama nihayet ilk defa gülümsüyorum