Çamurdan Sevda

ay ile sevda
koklarken delice gün ışığını
ve avuçlarına sarmalarken gözlerinin nehirini
sıkıca tutun geceye
yorgun saçların güneş gibi savrulurken vakti gelince
hırpalama masum teleşem umudumu.
çocuktuk, sevdik
sade ile karışık dondurma yedik
güneş kafetaryasında...
sana ilk hediyem çamurdan bir güldü hatırlarsın
uzatınca dalıyla, korkma sakın dikenini koymadım çocuk oyuncağıma
ve arka bahçeme senin adını koydum
adına güller ürettiğim
uğruna ne çamurlar yuttuğum bahçeme
adı güneşti

güneş ile sevda
yanarken bütün alevleriyle içimde
ve eritirken tenimi
sabahın olsun adın bahar gibi.
bir ay gibi düşerken geceme
içimde infilak saatler tükenirdi,
sen kayarken gecemden.
seni öptüğüm ilk güneşim
doğduğu yerdi arka bahçem
sana çamurdan son gülümü yaparken.

şimdi güneşim gecemde
ay'ım sabah doğumunda ve ikisi de sancılı bir durumda
yıkılırken çamurlarım,hatta düşlerim
ayrılık saati tamda erimekteydi
yarım kalan hikayemde...

çocuktum yitiktim
hayalimle sevdim ve oyuncaktı ilk aşkım...