Flu Bir Yankının Esiri

sonu bende biten bir yolculuktu hayat
yürünen
kendi benliğine engin sığılıkları katarak
kayboluşlardan doğan
dönüştü aslında

yorgun bitap düşmüş ayaklarıma rağmen
zaman pusu kurmuş gözetmekte
anılar karatmakta geceleri

bakıyorum penceremden
yorgunluğun sansürüyle
vurarak benliğimin dibine
gidiyorum usulca
bir an'ı daha eksilterek ömrümden

hayatın iğreti mahcubiyeti
düşüyor peşime yalınayak
kor eylemeye aşina nefesiyle
yoklamak istiyor ben/denliğini
uzatıyor bir çalı parçası
tutuşturur sanıyor buz mavisi ateşinin
bendeki son bendini

kendine has uslubuyla
flörtleştiği ömrüme
bir daha eklemek istiyor beni
kanmak adına ne varsa ruhuna
uğurladığım kendimden
gelmesini bekliyor
çaresizce

oysa o
arkada gizlenen bir sis
flu bir yankının esiri..