Dünyamın Mutfağından

Göğsümün ortasında sakladığım

Kapkaranlık gökyüzünün içinden sızan maviyi

Dalından koparıp 

Kokusunu ciğerlerime çektiğim gülün kırmızısını

Dizlerimin üzerine çöküp

Sesini dinlediğim toprağın kahverengisini

Gözyaşlarımla dalgalarını hırçınlaştırdığım

Okyanusun derin yeşilini

Hepsini

Ama

Hepsini tenimde topladım

Anlayacağınız rengarenk bir gün olacak bugün

      Aslında homojen bir karışım yapmak isterdim ama elimde değil, bazı renkler torpilli... En çok deliliğin rengini katacağım. Karışım muhtemelen tam kıvamında olmayacak... Artık elime ne gelirse, ardımda ne kalırsa, kazana atacağım. Sonuçta, renkler arasında ayrım olmaz - ki ırkçı da değilimdir zaten - yani. Siyah, siyah diye ötelenmez ya da beyaz, çabuk kirleniyor diye ayıplanmaz. Her bir renk ve o her bir rengin, her bir tonu olacak ama ortaya çıkacak olanda her rengi en deli haliyle görmeliyim. Çünkü bugün yan yana gelmez denilen renklerin bile beraber olmasını istiyorum. 

Tabiatın mutfağında acemi bir aşçı gibiyim

Bilmesem de

Sırf meraktan

Hatta

Bilmediklerim yüzümden olmuş ve olacak

Tüm hataları göze aldığım bir heyecanla kendimden geçmişim

Aklımın dini yok sanki

Ellerimin imanı

Çoğa çok

Aza hiç

Birazlara çekimser

Olmazlara hemen kabulüm

Bu ayarsız birleşimde çıkaracağım yeni yeni dersleri

İnanın sizden daha çok ben merak ediyorum

    Karıştır, karıştır durma. Dibi tutmasın hayatın. Tüm renkler ellerimizde, tüm cesaret, tüm olasılıklar. Sen de biliyorsun belki de hayatında ilk defa sonuçlarından korkmadan, bilmediklerinden utanmadan, olacakları sorgulamadan bir şeyler deniyorsun. Unutma, en lezzetlisi olmasa da en unutulmaz yemekleri, sadece ve sadece cesurlar yapar. 

Belki de oldukça mantıksız gelecektir bu olanlar sizlere

Aslında

Mantık var

Mantık hala yerinde

Ama öyle derinden geliyor ki sesi

Nazar değmesin diye

Tahtaya üç kere vurduğum batıl parmağımın

Çıkardığı sesin arasında kayboluyor o gereksiz düşünceleri

Bıraktım bugün onu bir kenara

Bugün

Çokça hayal

Oldukça umut

Kararından fazla umursamazlıkla doluyken

Ne diyebilirim ki

Allah tüm kullarının sonlarını hayır eylesin emi 

   Ateşi unutmadım tabii ki. Bunca sene beynime işlenmiş pişirilme teknikleri ile alevin bedende neler yapabileceğine dair bilgim oldukça fazla. Yine de tehlikeli şeyler var diye vazgeçmek olmaz. Yerinde ve kararında verilen ısı lezzetli bir yemeğe giden yegane yoldur sonuçta. Karıştır, karıştır, durma. 

Aslında

Doğuştan ruhuma takılmış fren takımlarını kullanmam gerekiyor biliyorum

Bunun için balataları uzun süre önce yakmamış olmalıydım

Ki cayır cayır yaktım

Varsayalım yakmamışım

Kendimi durdurmayı dener miydim

Cevap mı

Kocaman bir

HAYIR

    Tadı ne kadar kötü olabilir ki, bunca heyecan ve umutla pişen bir yemeğin? 

Düşünüyorum

Evet evet

Aynı anda iki farklı şey yapabilirim

Neyse

Ne diyordum

He “Nedense” dedim

Nedense

Koşulsuz evet-ler insana

Düşüncesiz gibi gelen hayır-lardan daha fazla zarar getirir

Bunu unutmamak lazım

   Bazen başaramayacağını söyleyenlere sadece hayır demek lazım. Nefis kokular geliyor mutfaktan, bu noktada yapılacak tek şey var; bir an önce masayı hazırlamak gerekir.

Pek tabii ki birilerine göre saçmalıyor olabilirim

Olsun dert değil

Şu noktada düşüncelerime değil

Ancak ve ancak

Akşamki ziyafet için üstüme başıma çeki düzen vereceğim

    Cesaret eden herkese afiyetler olsun efendim.

Not: Değerli katkılarından, sonsuz sabrından dolayı çok değerli abim Uğur Arslan’a sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.