Mektup

-Herkesin bir dostu olmalıdır. Olmuş olmalıdır hiç değilse - Özdemir Asaf 

Gümrah bir ırmaktı zaman

Varı yoğu eriten hiç durmadan

Yalnız sen ve ben vardık cömertliğinde gök sofranın

Bir de hayat

Başımızda semazenler gibi dönüp duran

Hani o

Rüyalar şehrinin yaldızlı akşamları

Utanarak üzerimize yağan kırılgan yaz yağmurları

Düşlerimizin sırma saçlı zeytin gözlü kızları

Artık yok...

Oysa tutsağımızdı bütün mevsimler

Geceler kumsalımız okyanuslar tayfamızdı

Dost bir nağme gibiydi dalgalar

Rüzgar aynamızdı

Bir somun ekmek gibi bölüşürdük seninle geceleri

Yürümeyi bilmezdik

Yollar ayağımızın altından kayıp giderdi

Bir ıslıkla aydınlatırdık bütün karanlıkları

Ellerimizde sihirli değneklerimiz

Ben savaşkes ilan ederdim tüm dünyaya

Sen kurtarırdın yoksulluktan çocukları

Yıllar geçti...

Bir esimlik rüzgarın geliyor ara sıra

Arada bir yağmurun sokağımı ıslatıyor

Uzakta da olsan

Hala nefes alıyorsun ya yeter

Ve gittiğin günden beri

Burda hiçbir şey değişmedi

Ben savaşları bitiremedim

Sen yoksul çocukları gülümsetebildin mi bari? 

Senden sonra

Bir yalnızlıktı yaşanılacak olan

Ve mazide kalan bir dostluk masalı

Yalanım yok

Hani o kocaman çınar ağacının altında

Sana bir söz vermiştim ya

Tutamadım...

Her şey silinip gitti de aklımdan

Kahrolayım ki

O yaldızlı akşamları

Kırılgan yaz yağmurlarını

Zeytin gözlü kızları

Bir de seni

Hiç unutmadım...