Mutluluğun Ederi

Günler oldu çıkmadım öyle eve tıkıldım

Dedim gezeyim biraz oturmaktan sıkıldım

Nereye gitsem derken çıktım çarşı yoluna

Fazla zaman geçmeden aktım insan seline

Zaten akşam üzeri kalabalık hiç şaşmaz

O an iğne atsanız inanın yere düşmez

Satıcılar caddeden geçenlerin ardında

Avaz avaz bağırıp bir şey satma derdinde 

Merakımı celbetti kuytudaki bir nine

Eski püskü bir bezi tezgah yapmış önüne

Toplasan sekiz on bağ maydanoz roka tere

Sesi soluğu çıkmaz gözler çakılmış yere

Kuru bir dala dönmüş esse kırılır yelden

Tam ikiye katlanmış o küçük beden belden

Yılların kadehinde zehir olmuş her yudum

Nasırlı ellerinden belli acılar kadim

Baktım yazmadan sızan saçlarının ucuna

Zaman değirmeninde çoktan bulanmış una

Merakıma yenilip yaklaştım bir kaç adım

Hafif ürkek bir sesle "hayırlı işler" dedim

Kalktı başı usulca baktı yorgun gözleri

"Sağol evladım" oldu dediği ilk sözleri

"Hoş geldin sefa geldin buyur ot mu ilazım

Laylon torba veren de gendin alıver guzum"

Şalvarının cebine ellerini uzattı

Hangisi iyi diye poşetlere göz attı

Hepsi de yıpranmıştı utandığını gördüm

Konu değişsin diye hemen fiyatı sordum

"Sattığın yeşilliğin bağı kaç para teyze

Birer ikişer tane hepsinden lazım bize"

Kaçırdı gözlerini başı tekrar eğildi

Zaten cılızdı sesi şimdi tümden boğuldu

"Zabala geldim bura ne gören ne soran var

Ben ne diyen evladım nağadar verisen ver"

"Olur mu hiç ne kadar verir isen ver demek

O zaman ne olacak verdiğin onca emek

Belki haftalar boyu uğraş verdin didindin

Ekmek parası için kara toprakla yundun

Çektiğin çilelerin olmalı bir bedeli

Bence değeri neyse o fiyatı demeli"

"Verdiğimiz emeği hep görmezden geliller

Valla yavrım yüz versek bedava da alıllar

Zati para desem de ederi üç beş guruş

Bazarlık ediyollar ona da bağrış çağrış

Ne dellerse razıyın ekmek parası deyi

Bunnarı satamazsam aç galırın epeyi"

"Peki teyzecim" dedim "hanımı bir arayım

Kaç tane lazım bize hemencecik sorayım"

Çıkardım telefonu biraz öteye gittim

Olmayan hanımıma güya telefon ettim

Ben yanına dönerken gözünden umut aktı

Bakışı silah oldu bağrıma kurşun sıktı

"Akşam misafir varmış hepsini istediler

Orda ne var ne yoksa durma al gel dediler"

Mutluluğun nemleri vurdu o an gözüne

Rengarenk duaları serpiştirdi sözüne

Kimi dünyaya sahip hala burun kıvırır

Kimi on bağ sebzeyi mutluluğa çevirir

Düğümlendi boğazım hoşça kal diyemedim

Bana son söylediği sözleri duyamadım

Uzaklaştım gözyaşım yüreğime akarken

Yöneldim boş dünyama o ardımdan bakarken