Garip Bir Vicdan Hikayesi

Aman ortada bir duygu var dikkat basmayın sakın.

Kim terketmiş gören duyan yok. Öyle hareketsiz durmuş olmayan başını, olmayan elleri arasına sıkıştırmış, kalakalmış yol ortasında. 

Kimin, neyin duygusudur bu, nereden geldi acaba... Ne yapmak lazım ki. Bilemedim.

Dönüp arkamı gitsem mi, diğer bir çoğuna yaptığım gibi, yoksa alıp sahiplensem mi??? Yine bilemedim. 

Öyle paspal, öyle gariban bir görüntüsü var ki. Beni ona doğru çeken bir şeyler var alamadığım. Belki de bu perişan hali beni ona çekiyor. Bana kendimi hatırlatıyor kim bilir. 

Kim kıydı acaba bu duyguya... Kim attı sokak ortasına, kim bıraktı köpek yavrusu gibi arkasında.  

Ne yani sahip çıkamadı mı çok mu geldi sahibine!!! Diğer birçok duygunun yanında öyle yaşar giderdi, bir bu duyguya mı yer yoktu!!!

Ah ne günlere kaldık, insan duygusuna bile sahip çıkmıyor artık...

Saatlerdir orada öylece tirtir titriyor zavallıcık...Kendi kendimi kandırıyorum sanırım. Pişman olur dedim bırakan ama nerde. Ne gelen var ne giden..zavallı  öldü  ölecek. Belki de gidip sahiplenmem gerekir. Doğru olan budur..evet evet doğru olan budur, gidip alacağım bu duyguyu. Benimle yaşar ne olacak ki. Ha bir eksik bir fazla. Onca duygu var içimde bir tane daha olsun bari.

Yürüdüm yanına doğru zavallı terkedilmiş duygunun. 

Heyy baksana. 

Kimin kimsen yok mu? 

Istersen benimle olabilirsin..tek başına kalmana gerek yok.

Kafasını kaldırdı bana baktı derin ve hisli. 

Olmaz dedi. 

Yapamam. 

Ona ait olana gidebilirim ancak. Başkasında yaşayamam.  

Hem belli ki seninki halen yaşıyor. 

Sen beni düşünme..sadece kendinde olana dikkat et dedi. 

Çaresizce kabullendim. Içime sinmese bile. Tam giderken dönüp sordum bu arada senin adın ne...

Dedi benim adım vicdan...

Sen sakın kaybetme..

02 Şubat 2020 1-2 dakika 20 öyküsü var.
Beğenenler (2)
Yorumlar (2)
  • 4 yıl önce

    Günümüzde çoğu kimsenin yerlerde o duygusu maalesef bu yüz yıl insanlığın dibe vurduğu yıl :((