İstibdat

Y’den

Sormadın hiç Tanrım bu insanların
Zihninde gezinen ben miydim diye
Ve yeni çağ işte tüm lisanların
Üstünde parladı sen nesin diye

Oturup kalmışım öyle hüzünlü
Zihnimin yükünü çekmeye mecbur
Hepsine tutuklu hiçten izinli
Çilesi bin kambur üstüne kambur

İbadet isyandır zulümdür iman
Hafakan çatlasa ilaç içersin
Tefekkür ganimet şeytanmış falan
Sen tertemiz suya nasıl sıçarsın

Lügatim sarımsak kokar cahile
Arife bir cennet kokusu yaydım
Desem ben yoruldum vurdum sahile
Kumdan idrakleri hep günah saydım

Bir damlacık rahat görmeden daha
Bir derya içinde savruldum gittim
Kan çanağı mevcut yokluktan saha
Varlık ovasının zikrinde bittim

İhtişamlı yalan söyler saraylı
Saltanat put oldu durdum öylece
Gün gece bin zulüm güneşli aylı
Yıldızlı işkence eski söylence

Dört yılı devirdim bir tek başıma
Yokluğu kemirdim vara küfrettim
Olsun dedim Tanrım doğrar aşıma
Cehennemi yedim Cennet vakfettim

Çocuk genç ihtiyar ölü ve diri
Bir cihangir gibi yırttı gözümü
Görmedim kimsede sendeki kiri
Kimdeki terazi tarttı s/özümü

Bir münafık sultan bir bunak herif
Kan doğradı halka yetim öksüze
Dinozorlar kaldı onlardan zarif
Yine anlatılmaz zihni köksüze

İntihar bir lügat değil ihtiyar
Sorsam hikmet diyor sakallı kütük
Dua boyacıdır dilsiz bahtiyar
Sağırda gördüğüm zulümden büyük

Bitmedi küfrünüz insana karşı
Sökülüyor yama üstünden yama
Dünyevi hakikat hep tezgâh çarşı
Robotlar bekliyor kırk bir kat sema

26.09.2020