Başlangıçta

başlangıçta elimde hiçbir şey yoktu

elde etmek için seni uğraştım,

uğraştım kendi içimde

başlangıçta yanımda kimse yoktu

birileriyle yola girdim,

girdim bazı durumlarda

ve sona yaklaştığımı hissettiğim oldu

ama son olduğunu düşündüğümde de

elimde hiçbir şey yoktu

başlangıçtaymışım gibi

başlangıçta bir kavganın içindeydim

bu benim kendimle savaşımdı

bir sevgilinin derdindeydim

ama kendimi sevmeden bu olamazdı

başlangıçta onu sevdiğimi sandım

sonra kendimi sevmediğimi anladım

kendimi sevmezken ondan uzaklaştım

kendimi bulduğumda da onu seviyordum

tüm kavgalar ne için verildi

benim savaşım

kaybedilen bir savaştı

bu savaş kendimle barışımdı belki

ama senden de uzaklaşımımdı

başlangıçta böyle düşünmemiştim

her şeye küstahça yaklaştığımı hissettim

belki bu görülmüyordu ama içimde vardı

elimde ne varsa kazandığım hep şeffaftı

her an yitip gidecek gibi, gitmeye hazırdı

başlangıçta sanırdım kazandığımı

kazandığım daima benim olacaktı

ne yazık ki uçup gidenler gibi

uçup gitmeye hazır nice şeyler vardı

kendi kendime söyledim, ibrahim

başlangıçta ki gibi çıplak olacaksak yarın

nedir bu acı düşüncelerin, bu tükenmez ağrın

doldurulacak bir boşluk varsa bu ne olabilir

yalnızca temiz bir düşünceyle sol yanın

nasıl doldurulabilirdi bu, her şeyden bıkmış biri için

mümkünatı yoktu mümkünatı yoktu...

ya da var mıydı?..

ey sevgili,

ben başlangıçtan bu yana

acı dolu düşünceler aldım yanıma

uzaklaştım insanlardan

kapandım bu keder dolu yalnızlığıma

ve sen olmazsan

elbet bir başkası olacaktır yanımda

ve ninemin görüntüsü var aklımda

buruşmuş derisi, takma dişleri, dökülmüş saçları, eğrilmiş beli...

seninle bu yolda kim devam edecek yanında

yalnızdım başlangıçta..

sensiz olmayayım sonunda...