Başlangıçta
başlangıçta elimde hiçbir şey yoktu
elde etmek için seni uğraştım,
uğraştım kendi içimde
başlangıçta yanımda kimse yoktu
birileriyle yola girdim,
girdim bazı durumlarda
ve sona yaklaştığımı hissettiğim oldu
ama son olduğunu düşündüğümde de
elimde hiçbir şey yoktu
başlangıçtaymışım gibi
başlangıçta bir kavganın içindeydim
bu benim kendimle savaşımdı
bir sevgilinin derdindeydim
ama kendimi sevmeden bu olamazdı
başlangıçta onu sevdiğimi sandım
sonra kendimi sevmediğimi anladım
kendimi sevmezken ondan uzaklaştım
kendimi bulduğumda da onu seviyordum
tüm kavgalar ne için verildi
benim savaşım
kaybedilen bir savaştı
bu savaş kendimle barışımdı belki
ama senden de uzaklaşımımdı
başlangıçta böyle düşünmemiştim
her şeye küstahça yaklaştığımı hissettim
belki bu görülmüyordu ama içimde vardı
elimde ne varsa kazandığım hep şeffaftı
her an yitip gidecek gibi, gitmeye hazırdı
başlangıçta sanırdım kazandığımı
kazandığım daima benim olacaktı
ne yazık ki uçup gidenler gibi
uçup gitmeye hazır nice şeyler vardı
kendi kendime söyledim, ibrahim
başlangıçta ki gibi çıplak olacaksak yarın
nedir bu acı düşüncelerin, bu tükenmez ağrın
doldurulacak bir boşluk varsa bu ne olabilir
yalnızca temiz bir düşünceyle sol yanın
nasıl doldurulabilirdi bu, her şeyden bıkmış biri için
mümkünatı yoktu mümkünatı yoktu...
ya da var mıydı?..
ey sevgili,
ben başlangıçtan bu yana
acı dolu düşünceler aldım yanıma
uzaklaştım insanlardan
kapandım bu keder dolu yalnızlığıma
ve sen olmazsan
elbet bir başkası olacaktır yanımda
ve ninemin görüntüsü var aklımda
buruşmuş derisi, takma dişleri, dökülmüş saçları, eğrilmiş beli...
seninle bu yolda kim devam edecek yanında
yalnızdım başlangıçta..
sensiz olmayayım sonunda...