Dibi Delinmiş Kutsal Ruh
Kendimi bildim bileli biraz boş boğazlıydım sanırım
Çünkü ne kadar tembih etsem de kendime
Hatalarımı yüksek sesle söylemekten kendimi alıkoyamadım
Bazen zarar bazen de yarar hanesine bir çizik olarak yansısa da
Belli davranış kalıplarını görmek dışımda pek işe yaramadı bu durum
Kimileri zaten hiç dinlemediği için her şeye onay verip geçti
Kimileri sever gözükmek için bir kısmını onaylamasa da
Olur böyle şeyler deyip her şeyi normalleştirdi
Kimileri ise her şeyin doğrusunu bildiğini düşündüğü için
Tabii ki kendi yapmayacağı hiçbir şeye onay vermedi
Sonuç tam bir kaos
Anladım ki
Herkesin derdi kendineydi
Sonra düşündüm
Belki de
İtiraflarımın daha kutsal bir bakış açısına ihtiyacı vardı
Milyon kez ellerimi açıp mırıldandım yukarıya
Ama
Bir cevap gelmedi
Bende başka yollara yöneldim
Düşündüm
Kesin yanlış bir coğrafyada doğmuştum
Yüksek ihtimal İstavroz çıkarmayı tercih eden bir kültürün gölgesinde gözlerimi dünyaya açmış olsaydım
Günah çıkarma törenlerinin en ateşli müdavimi olup tüm sorunları çözerdim
Hemen harekete geçtim
Başka coğrafyalara bakındım
Ama ne göreyim
Kutsal olan üçleme bile çoktan bozulmuştu
Baba terk edip gidince
Oğul kendini dağıtmış
Kutsal ruhun da olanlar karşısında üzüntüden dibi delinmişti
Sonuç tam bir kaos
Anladım ki
İlahi olanın bile derdi kendineydi
Bilmek
Anlamak
Sorgulamak da demek ki bir yere kadar dedim
Kim bilir
Belki de bazı şeyler çözülmek için değil çaresizliğimizi hatırlatmak için gönderilmişti dünyaya
Hımmmm deyip kaldım
Uzun bir sessizlik çöktü zihnime
Sonunda benim de ruhumun dibi delindi
Ufak ufak ama kararlı bir şekilde sızdırırken ruhum içindeki insanlığını
Sonsuzluğa kadar uzanacak seçeneklere sırtımı dönüp
Kayıplarımı gizlice toprağa gömdüm
Ne bir gözyaşı
Ne bir dua
Tüm kayıplarımı öylece uğurladım sonsuzluğa
Ve o günden sonra
Ne yüksek sesli itiraflarım
Ne de fısıltılara bürünmüş utançlarım için kendimi yargılamadım bir daha
Sonuç tam bir aydınlanmaydı
Anladım ki
Herkesin itirafı sadece kendineydi aslında
https://youtu.be/grFQygwA27k
desene herkesin tanrısı herkes kadar
Güzel bir özeleştiri, bir sesli düşünme ve duygusal bir şiir ortaya koyan Menekşe Hanım' ı kutlarım.
Yaşamın gel gitleri arasında kalıyor çoğunlukla insan zaman geçtikçe öğreniyor kabullenmeyi çünkü herkes ben bilirim olunca sakince ama tedbiri elden bırakmadan ben her şekilde buradayım devam ediyorum yaşama der gibiydi şiir dik duran başıyla , özlemiştik satırlarınızı sevgim ve tebriğimle Menekşe hanım
Şiirin akışına kaptırıyor insan okurken. "Kendineydi..." vurguları su gibi çarpıyor yüzüne okuyanın. Sitemler, metaforlar harikulade bir şekilde dizilmiş. Çok güzel şiir okudum, tebrik ederim. Kaleminize sağlık:)