Her Tarafı Boka Batmış Bir Değnek Hikayesi
Karıncalaşıyorum
Karıncalaşıyor her amacım
Titrek
Ayarsız
İktidarsız
Kendinden ölesiye nefret eden bir rüzgar gibi
Kendi pisliğimde eşeleniyorum
Öfkem bir fırtına ama
Yarıp göğsümü ortadan ikiye
Şu kahpe dünyanın anasını görkemli iniltiler eşliğinde kendinden geçiremiyorum
Kim yaralanır diye düşünmekten
Geçirip plastik bir kılıfı ruhani yerlerime
Olmam gereken her şeyden korkakça kaçıyorum
Evet kızgınım
Kıyameti koparacak kadar kızgın
Ama bir o kadar da lanetlenmiş gibi farkındalığımın farkındayım
Geç olmuşları giyinip sıfatıma
Geçmiş olasıcalarla hapsolmuşken ebediyette
“Kime” diye sormanın hiçbir önem taşımadığını da biliyorum
Ah
Öyle çok borç birikti ki
Neresinden başlasam
Tanrının adıyla başlayan bir beddua
Şeytanın sıfatını giyinmiş bir çarpılma
Çokça yağmur
Bolca fırtına
Ağız dolusu küfürle süslenmiş bir eğlence borçluyum kendime
Ama
Konuşamam
Konuşamıyorum işte
Korkaklıktan dediğim bu susmalarım yanlış anlama
Tüm sebepleri bilmek
Tüm bu sebepleri birilerine iletmek
Yedinci mühürü kıracak diye anlatamıyorum kimseye
Ah
Ah işte bak yeniden oluyor
Karıncalanıyorum
Karıncalanıyor ellerim
İncir çekirdeğine dolduracak bahanelerim de tükendi artık
İçimde büyüyen boşluğu
Elde kalan yokluğu paylaşacak bir soysuz aranıyor
Söyleyin o çığırtkana herkese duyursun
Çünkü
Geride kalan bu tarifsiz hissiyat insanım diyeni bozar
Anlatamam o soysuzdan başka birine biliyorum
Zaman tükendi sanırım
Bittim değil mi
Bittim aslında farkındayım
Kaçırdım muhteşem yirmi yedi yaş vuruşunu da
Şimdi elimde kalan yine o sünepe umut
Bir zerre ışık bulabilsem kurtarırdım kendimi sanıyorum
Ama
Yapamam
Yapamıyorum işte
Çünkü biliyorum
Ancak kendi tenini yokluğuna sürterek alev alabilecek
Alev alırsa da yanmaktan ölesiye korkan bir mumdan farksızım
Yansam kurtuluş
Yanmasam kurtuluş
Yansam ölüm
Yanmasam ölüm
Daha ne denir ki
Çırılçıplak gömün beni
Her ucu boklu bir değneği hiçbir kefene süremem biliyorum
hani şair demiş ya , yazmasaydım çildiracaktim diye ,iyiki sanat var,iyiki şiir var ve iyiki yaziyorsunuz... sevgilerimle
Şiir ve hayat, hayat ve adaletsizliği, adaletsizlik ve kader... Kader ve gerçekleşmeyen hayaller, hayaller ve umut, umutsuzluk eşittir ölüm okudum kendi adıma şiirde. Şiir ki şiir adına nice bezenmiş... Haykırıyor ben buradayım diye şiir de şair de... Ama yazmadan da yapamacağım; okudukça (hatta şairin bir çok şiirini okudukça) bir insan bunları, bu ümitsizliği şiirlere dökecek kadar ne yaşamış olabilir? Diye sordum sık sık kendime... Vardır illa ki bir çok sebebi. Ama geldik ve miadımız dolana kadar yine de ümidi elden birakmamak lazım da dedim sonra... Mesai saatleri içinde okumuştum ve şiir adına yeniden okunası olduğu için işte buradayım. Etkileyiciydi yine... Kutlarım. Saygılarımla ve esenlikler dilerim.
Şiir edebiyatın bir alt dalı mıydı, yoksa gövdesi mi? Görsel harika, uyumadan önce tekrar bakmak lazım.