Yeni Bir Türkü

Y'den

Ölmezsek bir daha açarız dem’ini.

*
Bir damla nefesçiğim akarım seller gibi
Kök salarım kalbine deşme bulunmaz dibi

Mevsim mevsim yeşerir doğar dal dal yapraklar
Hep güneşi yoğurur gözlerimde topraklar

Sözlerim tufan gezer dişlerim çeker nem’e
Hey gidi kör gerçeklik çile benim kime ne

Mum yakıyor güneşten şamanlarım dervişim
Benimdir kilit taşı ben nereye ermişim

Şimdi bu hayallerde girdiğim türlü kılık
Kimdir peygamber, sen mi, çürümüş kanlı sarık

Kara sancak taşıyan tutsaktır bu hilale
Kumaşı Malazgirt’tir nakkaşı Çanakkale

Dalgalan sen ki dertsiz, tasasız bin yıllardır
Tut elimden a yârim bu zillet bana ar’dır

Kafkasya Kırım benim şenlenen bozkırların
Şimşek gibi eritsin çölü kıl çadırların

Erciyes eteğinde ozanlarım terlesin
Türk, insanı, insan da; uygarlığı birlesin

Costantiniyye derler fitne fesat kahpendir
Yıkılacak, yeniden kurulması uhdendir

Balkanlar büyük emek saray yedi bitirdi
Çadırdan saraylara girdiğim gün, yitirdi

Can yoldaşlarım gibi bir bilinmez seferde
Adı yok ocağında toplanacak nefer de

Arifler verecek de usul usul nefesi
Yürekler kendisinden hissedecek sesini

Bastırmak için yine çıldıracak rütbeler
Din diye sömürecek çapsız çapsız hutbeler

Ben çok ağladım dostum bulanık sele döndüm
Kahırla karışınca tertemiz hâle döndüm

Gülzarımın kokusu yayılsın buram buram
Ankalar küle dönmüş dağılmış gönül yuvam

Bülbül; boynun vurulsun, gül; dikeniyle yansın.
Yer yarılsın çatlasın gök düşsün yere insin

Bülbül kimi kahırdır kimi kurumuş ırmak
Gül mecazı şairin gerçek diken’i kırmak

Beş bin yılımın sözü dilin dizginini tut
Din haddini bilseydi kibirlenmezdi Nemrut

Ne Nemrut ne Firavun ne Peygamber Halife
Bu çağda gereksizdir gerek yoktur tarife

Kimse eşkıya doğmaz bela olmaz it salmaz
Cahıllık saldırırsa şeref namus şan kalmaz

İnsanın hükmü kalmaz haksızlık yapılırsa
İfridin sonu gelmez insandan sapılırsa

Şair şiir dergâhı sen’i yenme fırsatı
Geçmişe secde eden âlimin kan sanatı

Kılıca yol gösteren kalemin erdemidir
Erdem odur ki sözün gönül almış dem’idir

Sözü eğip bükmeden söylemekse delilik
O yüzden deli kana sökmez çapsız velilik

Düşene el uzatmak Türk’ün büyük mirası
Din dil ırk bilir miydi Türk’ün kimdi Havva’sı

Bayrağı bayrak yapan ilim fen ve hukuktur
Her devirde cahillik hayal satan guguktur

İnsanlığın yasası kardeşliğin kıstası
Eskilere özenen bence bir ruh hastası

Bayrağı kim besliyor kan can nefes emek mi
Sultanın yalanları insanları yemek mi

Hem yerde hem de gökte alın yazım bir; insan
Kimi gıpta ediyor kim der biçimsiz lisan

İşte hep bu yüzdendir gülerim şu halime
İnsanlık dediğim bir “insan” kutsal kelime

Melek sahte, lügat sus, kan döktüm asırlarca
Daha doymadım sanki doyamam parça parça

Yiyelim efendiler çürümüş ve kokuşmuş
Muz portakal elma dut balık dana domuz kuş

Haram helal müstehap günah sevap ne varsa
Fikir fakir düşünce hırsı kaldırıp tırsa

Durun devir değişti eskiye eski denir
Eskiyi taklit ettim, peynir, küflenmiş peynir

Patates yazacaktım pes artık pata tes tes
Dudaklarınız gülsün patates ve yes yes yes

Ağlayın efendiler dinozor milletleri
Kan dökmek için kalkıp kullanın ayetleri

Düdük çal İsrafil’e uyansın uykusundan
Görelim kim insanmış kimmiş üstün us’undan

Mahşer mahşer denilen ey şairler gökte mi
Yoksa kor taşıdığım dilimdeki yükte mi

İdraksizler bilmem ne bahsediyor durmadan
Cahıldan zalımlardan insafsızdan el aman

Üç günlük dünya için beş bin yıldır bir yarış
Hiç bitmedi bu savaş gelmez sahici barış

On altı bin senedir belki daha da eski
Mühür olur vururuz zalimlere bin keski

Avcı dediler bizden sonra gelenler bize
Hayatta kalmak için kan döktük dize dize

Demiri eğeledik eyerledik atları
Çıktık seyr ü sefere açtık şol kanatları

Hiç düşman aramaya gerek yoktu, ki elbet
Yukarıdan bakınca karıncaydı her millet

Uygarlık gökte, yensek şu çekim yasasını
Yeneriz elbet hem yılanı hem asasını

04.05.2020