Mavi Tebessüm

uyut içimdeki öfkeyi 

gözlerimi dağlayan bu karamsarlığı söndür nefesinle

umutlardan isteksizce arındırdığım gökyüzünde 

ufakta olsa mavi bir hatıra bırak bana

bırak ki 

son nefesimde içime çekeyim doyasıya 

arındır artık içindeki gereksiz endişeden kendini

ağırlığımca günaha bulanmışken bedenim

yangınlardan korkmak inan ki benden çok uzakta  

bırak 

harlansın dursun alevler cesete dönmüş içimde 

cehennem dediğinin gerçeği nasılsa yaşayana 

ki ben

ne bir cesedin tebessüm edenini gördüm 

ne de ağlayanını hıçkırıklarla 

şimdi ben

hıçkırıklarımla düğümlediğim son nefesimi vermeden önce

sen sadece ufacık bile olsa mavi bir hatıra bırak bana

ve böylece

yüzümde çocukça bir tebessüm ile 

tüm acılarımdan arınırım sonunda