Bir Ruhun İtirafları
"Keşke ayakların yere bassaydı" dediniz ama duymadınız ben az önce çığlık çığlığa öldüm..
Bir ruhun ayakları yokmuş bu sebeple yere basmak benim için artık gereksiz bir eylem.
Yani siz isteseniz bile yere basamam mantıksal olarak.
Çok garip şu anki durumumun aksine üzerinde bir ağırlık var.. demek ki varolmanın dayanılmaz ağırlığı, yok oluş içinde geçerliymiş.
Yok oluşumun dayanılmaz bilinmezliği de cabası...
Canım başka başka gezegenlere gitmek istedi, başka alemler vardır diye tahmin ediyorum... deniyorum ama beceremiyorum. Saplandım kaldım.
Neden göz açıp kapama hızıyla başka diyarlara yol alamıyorum. Yalan mıydı yani...yoksa bende mi bir hata var...
Anlamıyorum...
Ruh olmak bile istediklerini elde etmek için yeterli değil sanırım ...
Şu içine zorla tepiştirildiğim beden denilen kabın dışına çıktım...eeeee ne değişti. Bak yine anlamadığım bir mesele daha...
Acaba anlatılan onca şey sadece bir yalan mıydı....
Ruh, beden, kıl tüy....birbirinin içinden çıkan ya da birbirine giren hiçbir şey yok mu ölümle yaşam arasında.
Şaşkınım inanılmaz hem de...
Demeyin sakın ruhlar şaşar mı diye. Bayaa şaşırdım. Anlam veremediğim bedensel hayatımdan, anlamsız ruhsal hayata geçtim bir fark yok.
O zaman ben neden öldüm söylesenize.
Bir bilinmezdi tamam ölmek ama yine de belli beklentiler vardı. Hani sonrası....kocaman bir hiç mi...
Acaba iç sesimde benimle beraber ölmüş müdür... çok ıssız kaldı içim. Derin bir sessizlik. Nasıl katlanılır bu dayanılmaz sessizliğe. Oysaki ne zordu yaşarken onca gereksiz sese tahammül etmek. Şimdi şikayet ettiğim o gereksiz seslere muhtaç mi kaldım...
Hayır kabul etmiyorum...en azından öldükten sonra bu ızdırap bitmeliydi. Bu yalnızlık, bu anlaşılmazlık, bu bilinmezlik gitmeliydi içimden. Onca acı halen canımı yakıyor, nasıl olur...
Anlaşılan bir gram huzur yok insana ne yaşarken ne de öldükten sonra. Yarım bıraktığım her şey yine peşimde...
keşke....keşke....
Ruhlar bile keşke dermiş....aman ne güzel...
Keşke denilmeyen bir varlık biçimi var mı? Hiç olmadı o forma geçiş yapayım...
- "sende iyice abarttın...anlamadığım şeyleri anlamak için daha kaç tane daha sen öldüreceksin içinde" dedi tabii ki iç ses
- gerektiği kadar dedim...sert bir sesle...
