Sakat Gönüller Nefsi İns'anlar
Yalnızlık hırkasını sırtıma giydim
Sakat tuttum yarını edebî gelsin
Şahmeran yolu sır’a kıdem edilir
Nâmım aziz, diken üstünde ezilir
Güvenin tokat ensesini dosttan yedim
Bilemem, tâbiidir insan haktan
Çare aramam kendidir üryan
Gül açsa bahçeye, ateşe verilir
"Kök çürük" cürretkâr yalanlar edilir
Güvenin tokat ensesini aşktan yedim
Yorgun, yılgın, yılgınlıklar ömrü kimden
Sormadım sayın derdim baş vekilden
Saflık hastalıkmış sağlığa, insanlık inşa
Âmâ değilim âmâ gönüle şifa değilim
Güvenin tokat ensesini cehâletten yedim
Bir insanı, bedenen sakat olmasına değil
Kalbi sakat olan insanlara özürlü bakalım
Vesselam.
gönül dolusu saygıyla kıymetli şairem. Varolsun kaleminiz...
İnsan bedensel engelli olması kendi elinde olan birşey değildir.Her an herşey gelebilir başına.Garantisi yoktur çünkü. Kalbi veren Allah'tır.Onu güzellikle, sevgiyle ya da çirkinlikle doldurmaksa insanın kendi elinde olan birşey. Allah'ın evidir orası. "Kâinata sığmam da kulumun kalbine sığdım" diye buyurmuş Yaradan. Hasılı kelam ne ekilirse oraya ondan biter.İyilikse iyilik, kötülükse kötülük.. Şu ölümlü dünyada hiçbir canlının canını yakmaya değmez inanın.
İçinde insancıl duyguları uyandırmaya yönelik ne güzel tespitleri var şiirin. Gizemce ..
Tebrikle.. Saygı ile.
güzel olmuş kaleminize sağlık