Vedası Gözlerinin Çırasına

Yüreğin kabuğunda çırpınmaktan
yorgun düşsemde yine içimde kor hasretin

Tuhaf şu ki
umutsuzluğa sırılsıklam aşıkmışım gibi
hüzün bulutları yağdırdın üzerime
gecenin karanlığına teslim ettiğim
hayatın körlüğe değdiği noktadayım

Bak
kuşlar üşüyor mavi suların sesinde
bir yıldızın kırık çemberinde
dinmeyen sancılarımın iniltisi yaralarım
denizin dalgaları sahilin yüzünü yırtıyor
ay yüzünü gizliyor gri bulutların arkasına

Meğer ben k/ayıpmışım sana

Ah gönül
sabrın son damlarını yudumsuyorum
bekleyişlerin arefesinde
devası olmayan acılarımı
şimdi
kaderimin bavulunu toplayıp
sonsuzluğun
sabır rahmetine gidiyorum

Vakitlerden sensizlik
günlerden hicran
dilim lal
bir sabahın şafak vaktinde
mavi suların köpük, köpük sahile vuruşunda
adını haykırıyorum hırçın dalgalara
tesellisi olmaz batan geminin
tahâmmülün bittiği yerde
ızdırabın yokladığı
çaresizliğe bîat ettiğim
gam fırtınasının en sert estiği
yıldızların tutulduğu
ışığını seninle yitirmiş
zulmet ülkesinde
takâttimin bittiği yerdeyim

Ah gönül
yolumu arıyorum sahipsiz sokaklarda
kaybolmuş umutlar dolaşırken etrafımda
bana aşktan söz etmeyin


Acılar; şâirin mürekkebi
İncinen yüreği
Hayâta hibe verdiği ömrüdür.

Gizem/ Asi
Mudanya Sahili
Şiir bitti.