Agoni

tenim kör benim

bileklerim ise hiçbir zaman bilmedi özgürlüğün tadını

başımı kaldırıp gökyüzüne baktığımda 

yıldızlar halen karanlıkla cezalandırılıyordu  

peki söyler misin 

neden çocukların üstü başı kan içinde  

ve 

oyuncakların kanı ne zaman akmaya başladı 

kırgın değildim aslında ne sana ne de Tanrı'ya 

sahip olamadığım bir tutkuya saplantıydı bendeki  

eğer doğru bir şeyler yapılmış olsaydı dedim dünyada 

tüm mezarlar halen dışarı doğru kazılmazdı

söyler misin

ne zamandır güller goncasına bile sahip çıkmıyor 

peki bahar gelince dikenler mi koklanacaktı  

bu dünya benim dünyam değildi artık anladım 

gizli duvarlar ardında ruhsal işkence odaları saklıydı

kuş sesleri gelmiyor bak gökyüzünden 

anlaşılan birisi onlara bile dublaj yapmıştı

söyler misin 

ne zaman ruhlara işledi bu karanlık 

ve

halen bırakmadı mı insan kendi cehennemini cebinde taşımayı